Makroekonomia

Otoczenie zewnętrzne polskiej gospodarki pozostaje trudne. Europie w 2022 udało się uniknąć czarnego scenariusza rozwoju kryzysu energetycznego, ale to wygrana bitwa, a nie wojna. Kolejna zima, z niższym poziomem zapasów i większym popytem na gaz z Azji, może być trudniejsza od obecnej. Kryzys energetyczny będzie trwał, utrzymując negatywny wpływ na wzrost gospodarczy, ale zmniejszając swoje przełożenie na inflację.

Wojna odciska coraz większe piętno na światowej gospodarce. Świat, w tym głównie Europa, ugina się pod ciężarem kryzysu energetycznego, który wymusza na rządach coraz silniejsze ingerowanie w procesy gospodarcze w celu ochrony konsumentów i firm.

Globalna gospodarka utknęła w uścisku stagflacyjnych sił, a główne banki centralne w końcu skupiły się na zwalczaniu inflacji, nawet kosztem recesji.

Ekonomiczne implikacje rosyjskiej agresji stanowią dla globalnej gospodarki szok o charakterze stagflacyjnym (więcej inflacji, mniej wzrostu). Fed sygnalizuje gotowość do bardziej zdecydowanych podwyżek stóp, ale EBC pozostaje ostrożny, ponieważ strefa euro jest bardziej zagrożona negatywnym wpływem wojny na gospodarkę. Chiny borykają się z pandemią, co może nasilić zaburzenia w globalnych łańcuchach dostaw, a także dodatkowo osłabić niemiecką gospodarkę dotkniętą relatywnie mocno skutkami wojny w Ukrainie.

Przed nami kolejny rok pod znakiem niepewności. Musimy z pokorą przyznać, że naszym przewidywaniom na 2022 towarzyszy dużo mniejsze przekonanie niż rok temu prognozom na 2021, mimo że były one wówczas skrajne na tle przedziału rynkowych oczekiwań. Źródłem niepewności jest nadal pandemia, ale także nieprzewidywalna dynamika procesów inflacyjnych oraz trudna do przewidzenia reakcja banków centralnych i jej implikacje.