Kwartalnik Ekonomiczny: Gospodarka paradoksów

Pobierz raport

• Globalna gospodarka pozostaje w trybie „miękkiego lądowania”, a główne banki centralne wkraczają w fazę łagodzenia polityki pieniężnej. EBC nietypowo dla siebie rozpoczął redukcję stóp przed Fed, który potrzebuje więcej czasu, aby upewnić się, że następuje schłodzenie rynku pracy, a inflacja trwale wraca do celu. W naszej ocenie amerykańscy bankierzy centralni dojrzeją do pierwszej obniżki we wrześniu tego roku. Symptomy ożywienia w Chinach wspierają oczekiwania na globalne ożywienie, ale sytuację komplikuje zaostrzenie wojen handlowych – cła na chińskie samochody i odwet Pekinu.
• Ożywienie polskiej gospodarki nabiera kształtów. Po danych za 1q24 teza o silnym ożywieniu konsumpcji i jego kluczowej roli w strukturze wzrostu PKB nie budzi wątpliwości. W kolejnych kwartałach do konsumpcji będą stopniowo dołączać inwestycje. Będzie nam też sprzyjać poprawa koniunktury za granicą. W kolejnych kwartałach zaniknie podkreślana przez nas dotychczas rozbieżność kierunku realnych i nominalnych zmian w gospodarce.
• Rynek pracy jest pełen paradoksów. Mimo ożywienia gospodarczego, następuje znaczny spadek popytu na pracę (efekt nominalnego spowolnienia gospodarki i ograniczania kosztów przez firmy), a spadkowi zatrudnienia towarzyszy niskie bezrobocie (osłabienie popytu na pracę pochłania spadek liczby osób w wieku produkcyjnym i pogorszenie salda migracji) oraz przyspieszenie płac (efekt dużej podwyżki płacy minimalnej i płac w sferze budżetowej). W spadku zatrudnienia doszukujemy się także strukturalnych przesunięć na rynku pracy, korzystnych dla produktywności. Zapowiedziane przez rząd ograniczenie podwyżek płac w budżetówce i płacy minimalnej znormalizuje sytuację na rynku pracy z korzyścią dla stabilności makro.
• Finanse publiczne są nadal napięte, ale sytuacja nie wymyka się spod kontroli. Wejście w procedurę nadmiernego deficytu wymusi redukcję deficytu od 2025. Ostra dezinflacja, która w tym roku negatywnie wpływa na stronę dochodową, w przyszłym roku pomoże ograniczyć dynamikę wydatków.
• Trendy dezinflacyjne pozostają silne, absorbując dużą część proinflacyjnych zmian regulacyjnych. Osłabienie impetu inflacji bazowej jest na tyle silne, że uwzględnienie w naszych założeniach częściowego odmrożenia cen energii nie wpłynęło na naszą prognozę średniorocznej inflacji w 2024 (3,5%). Na przełomie 2024/2025 inflacja CPI będzie powyżej celu, ale wróci do niego na trwałe od końca 2025 dzięki spadkowi dynamiki jednostkowych kosztów pracy.
• RPP pozostaje uparcie konserwatywna, skupiając się na proinflacyjnych czynnikach ryzyka. Dopiero bliska perspektywa trwałego osiągnięcia celu ma umożliwić powrót do obniżek stóp. Takie mało wyprzedzające podejście odsuwa w czasie dalsze dostosowanie stóp NBP na połowę 2025.
• Pozycja zewnętrzna gospodarki przestała się poprawiać, ale nadal mamy nadwyżkę CA i spadkowy trend zadłużenia zagranicznego w relacji do PKB.
• Ożywienie gospodarcze i dezinflacja to trendy obecne w całym regionie. Na tle regionu w latach 2024-2025 Polska będzie mieć relatywnie mocny wzrost PKB, relatywnie wysoką inflację i mniejszą skalę redukcji stóp procentowych.